Owodnia jest jedną z warstw błon płodowych. Niezbędna jest dla nas do momentu przyjścia na świat. Po porodzie jest najczęściej utylizowana jako odpad biologiczny. Zastanówmy się jednak czy na pewno dobrym pomysłem jest, aby wyrzucać coś, co może nam się przydać po porodzie?
Popularne jest zjawisko placentofagii, czyli zjadanie łożyska po porodzie. W niektórych krajach w Europie kobieta po porodzie może wziąć ze sobą wydaliny własnego ciała w celu zjedzenia na surowo, w specjalnie przygotowany sposób lub przekazania osobom, które wytworzą po wysuszeniu preparatu specjalne kapsułki do zażywania w połogu.
Czy słyszeliście jednak o tym, że owodnię również można wykorzystać w świetny sposób do szybszego gojenia ran?
Błony płodowe powstają z zygoty, jednak nie są częścią zarodka, otaczają rozwijający się płód, oddzielając go od matki. Do błon płodowych zaliczamy owodnię, omocznię, kosmówkę i pęcherzyk żółtkowy. Owodnia powstaje z ektodermy i mezodermy i dzieli się na części otaczające pęcherz płodowy, łożysko i pępowinę.
Owodnia jest tą wyjątkową częścią głównie ze względu na swój skład i właściwości. Zawiera kilka rodzajów kolagenu, dzięki czemu jest wytrzymała. Macierz zewnątrzkomórkowa zapewnia dobra strukturę, a skład w który wchodzi wiele wyspecjalizowanych substancji (białka, proteoglikany, fibrynoektyny, lamininy, fibroblasty, aktywne komórki macierzyste, czynniki wzrostu fibroblastów, płytkowe czynniki wzrostu, metaloproteinazy, komórki aktywne biologicznie i cząsteczki regeneracyjne, cytokiny immunosupresyjne, defensyny, i wiele innych) sprawia, że nadaje się idealnie jako opatrunek biologiczny.
Błona owodniowa ma wiele szczególnych cech, które predysponują ją do użycia w przebiegu gojenia się ran:
Pierwszy taki opatrunek został użyty już w 1910r. na wrzodziejącą ranę na nodze. Aktualnie jest bardzo często stosowany w chirurgii oka, ale też w przypadku trudno gojących się ran, oparzeniach, stopie cukrzycowej czy owrzodzeniach. W przeszłości błona owodniowa mogła być po wysterylizowaniu i przechowywaniu w odpowiedniej temperaturze (ok. 4°C) zdatna do użycia przez 6 tygodni. Dzięki nowoczesnym technologiom można ją odwodnić i wysuszyć, a z powstałego proszku korzystać dłużej niż przez 6 tygodni.
Czasem skupiamy się za bardzo na tych preparatach, które są łatwo dostępne, przygotowane, ładnie zapakowane i reklamowane. Zapominamy jednak, że natura daje nam wiele innych, lepszych możliwości.
Autor:
Katarzyna Młotek
Więcej dowiesz się podczas konferencji Medical Trainer Summit już 23-25.06.2023r. w Warszawie oraz online, gdzie Kasia poprowadzi swój wykład: "CHARAKTERYSTYKA ZABURZEŃ BLIZN MOGĄCYCH W ISTOTNY SPOSÓB WPŁYWAĆ NA JAKOŚĆ I EFEKTYWNOŚĆ TRENINGU."
